Żłobek

W pracy z najmłodszymi metoda Montessori opiera się na założeniu, że już małe dziecko jest aktywnym uczestnikiem swojego rozwoju. Nie czeka na bodźce z zewnątrz — samo szuka kontaktu, porządku, ruchu i sensu. Otoczenie w grupie najmłodszych jest zaprojektowane tak, by dziecko mogło działać samodzielnie, w rytmie zgodnym z jego możliwościami. Materiały są dostosowane do faz rozwojowych, a nauczyciel nie uczy „jak coś zrobić”, tylko towarzyszy, obserwuje, wspiera. Najważniejsze są relacja, poczucie bezpieczeństwa i uważność na potrzeby dziecka. Dzięki temu maluch nie jest stawiany wobec oczekiwań, którym ma sprostać — lecz wzrasta w środowisku, które mu służy.

Dzieci przyjmowane są w wieku od 18 miesięcy do około 3 lat (do momentu przejścia do grupy przedszkolnej).

O przyjęciu decyduje dostępność miejsc oraz gotowość dziecka do funkcjonowania w grupie. W przypadku większej liczby chętnych niż dostępnych miejsc, brane są pod uwagę m.in. wiek dziecka, kolejność zgłoszeń oraz udział w dniu otwartym.

Rodzice uczestniczą w spotkaniu informacyjnym oraz rozmowie z zespołem pedagogicznym przed rozpoczęciem uczęszczania do placówki.

Dzień w żłobku Montessori opiera się na stałym rytmie, który daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Ramy są przewidywalne, ale wypełnione treścią dostosowaną do wieku i etapu rozwoju każdego dziecka. Poranek rozpoczyna się spokojnie – od przywitania, samodzielnego rozbierania się i wejścia do sali. Niektóre dzieci od razu podejmują aktywność, inne potrzebują chwili na obserwację. Główna część dnia to czas tzw. pracy własnej, czyli swobodnego wyboru materiałów rozwojowych. Dzieci pracują samodzielnie, we własnym tempie, ucząc się koncentracji, porządku i ruchu celowego. Nauczyciel nie kieruje grupą, lecz towarzyszy każdemu dziecku indywidualnie. W ciągu dnia odbywają się też codzienne czynności praktyczne: wspólne przygotowanie posiłku, jedzenie przy stole, mycie rąk, odpoczynek, pielęgnacja. Każda z tych aktywności to okazja do uczenia się — nie przez instrukcję, lecz przez działanie.

Nie ma jednego „modelu adaptacji”. Są dzieci, które zostają same już po dwóch dniach oraz takie, które potrzebują kilku tygodni. Najważniejsze jest zaufanie do procesu i bliska współpraca rodziców z zespołem żłobka. Trzeba pamiętać, że adaptacja to proces, który przebiega stopniowo i zawsze w rytmie dziecka. Zakładamy, że każde dziecko potrzebuje innego czasu, by poczuć się bezpiecznie w nowym środowisku — i że nie da się tego przyspieszyć. Na początku dziecku towarzyszy rodzic. Obecność dorosłego nie służy „pilnowaniu”, ale daje dziecku poczucie, że nie zostaje samo. Rodzic jest blisko, ale nie przeszkadza — obserwuje, pozwala dziecku eksplorować przestrzeń, nawiązywać pierwsze relacje. Z czasem, po uzgodnieniu z nauczycielem, obecność rodzica zostaje ograniczana. Dziecko zaczyna podejmować aktywność samodzielnie, coraz swobodniej korzysta z przestrzeni, wchodzi w kontakt z dorosłymi i innymi dziećmi.

Nie. Dziecko nie musi być odpieluchowane, aby uczęszczać do żłobka. Proces odstawiania pieluch traktujemy jako naturalny etap rozwoju, a nie warunek przyjęcia. Obserwujemy gotowość dziecka i wspieramy je w tym procesie z uważnością i bez presji — zawsze we współpracy z rodzicami.

Tak, dzieci mają możliwość odpoczynku w ciągu dnia — zgodnie z ich indywidualną potrzebą. Nie narzucamy snu, ale tworzymy warunki do wyciszenia i regeneracji. Dzieci, które tego potrzebują, śpią w przygotowanym, spokojnym otoczeniu. Pozostałe mogą odpoczywać w ciszy lub zająć się cichą aktywnością. Szanujemy rytm każdego dziecka i nie wymuszamy jednolitego planu dnia.

W żłobku Montessori samodzielność rozwija się przede wszystkim przez codzienne czynności: zdejmowanie butów, nalewanie wody, sprzątanie po posiłku, mycie rąk.

Dzieci nie są wyręczane, ale wspierane w podejmowaniu działań na miarę swoich możliwości. Życie praktyczne to nie „pomoc dorosłym” — to fundament rozwoju: ruchu, koncentracji, poczucia sprawczości i relacji z otoczeniem.

W żłobku Montessori korzystamy z materiałów dostosowanych do wieku i etapu rozwoju najmłodszych dzieci. Nie są to tradycyjne „pomoce edukacyjne”, lecz proste, funkcjonalne przedmioty, które wspierają rozwój motoryczny, językowy i społeczny.

Równie ważne jak materiały jest otoczenie — uporządkowane, dostępne i estetyczne — oraz relacja z dorosłym: spokojna, uważna i oparta na szacunku. Pedagogika Montessori w żłobku nie polega na nauczaniu, lecz na towarzyszeniu dziecku w jego własnym procesie rozwoju — poprzez ruch, kontakt, działanie i powtarzanie.